Роден е на 9 март 1873 година во Хасково, Бугарија. Учи во родниот град и потоа во воена служба. Во 1902 година ја непушта армијата со чин подофицер. На 28 јули 1902 година влегува во редовите на ВМОРО, а во август 1902 година е четник во четата на К.Антонов. Од 1903 година е самостоен војвода.

          

           За време на Илинденското востание раководи чета во Тракија каде останува и по востанието.

           

           Во 1906 година се префрла во Леринско. Во 1907 година е назначен за реонски војвода во Прилепско и Велешко каде ги гони четите на Ј.Бабунски и Г.Љамев. Во јуни 1907 година води борба со туѕрскиот аскер и српските чети кај селата Крстец, Попадија, Никодин, и Ракле, Прилепско. Во јули учествува во прославената битка „На Ножот“.

           

           Во 1908 година е делегат на Ќустендилскиот конгрес на ВМОРО, како делегат на Битолскиот округ. На конгресот е назначен за ревизор на сите чети во Западна Македонија. Со решение на конгресот, на 24 септември 1908 година, заедно со Д.Запрјанов и И.Москов извршуваат атентат врз Ј.Сандански во Бошњак ан во Солун, при што Николов ги убива телохранителите,  а Сандански е само ранет во плешка.

           

           Во мај 1910 година збирните чети на Т.Николов, А.Петков, Х.Чернопеев, М.Чаков, Ѓ.Евстатиј, С.Чавдаров и К.Самарџиев заминуваат за Македонија и кај с.Ораново, Горноџумајско водат борби со турските гранични позиции.

           

           По учеството во Балканските и Првата светска војна е избран за член на раководството на Внатрешната тракиска револуционерна организација. 

           

           Во 1924 година се повлекува од ревлуционерната дејност во Асеновгра, каде што живее до смртта на 17 јануари 1947 година.